CHHAWA | CHHAAVA | CHAWA

Name: CHHAWA | CHHAAVA | CHAWA
Rating: 4.698519706726074 (743 reviews)

SHIVAJI SAWANT

2014年3月 · CHHAVA , MRUTYUNJAY AND YUGANDHAR COMBO 3 巻 · MEHTA PUBLISHING HOUSE

4.7

743 件のレビュー

電子書籍

856

ページ

評価とレビューは確認済みではありません詳細

この電子書籍について

Born to Shivaji and his first wife Saibai, Sambhaji was entrusted with carrying on the Maratha empire which Shivaji began. Born at Purandar fort,he was raised by his paternal grandmother Jijabai. Shivaji signed the Treaty of Purandar with the Mughals, and sent Sambhaji to live with Raja Jai Singh of Amber, as a political hostage. Sambhaji was raised as a Mughal sardarand served the Mughal court of Aurangzeb. After Shivaji`s death, Sambhaji fought against his stepmother, Soyarabai Mohite, who had her son Rajaram crowned as the heir to the Maratha kingdom. Sambhaji escaped prison and formally ascended the throne on 20 July 1680. A brilliant tactician, Sambhaji was worthy of the throne of the Marathas, although his rule was short-lived. This book reveals his life story and showcases him for the ruler that he was.

‘राजा शिवाजी’ हा र्नििववाद सिंहपुरुष होता, परंतु शिवपुत्र ‘संभाजी’ हाही एक छावाच होता. महाराष्ट्राला हे नव्याने; पण पुरेपूर उमजले आहे. ‘छावा’च्या जोरदार स्वागताने ते सिद्धही झाले आहे. एक-दोन नव्हे; तर एकाचवेळी पाच आघाड्यांवर निकराची पंजेफाड करणारा हा सेना-धुरंधर! मराठ्यांच्या इतिहासात असा सेनापती एकमेव ‘संभाजी’च होऊन गेला. जंजिरेकर सिद्दी, गोव्याचे फिरंगी, मुंबईचे टोपीकर आणि तीस लाखांची फौज व चौदा कोटींचा खजिना घेऊन मराठ्यांचे पारिपत्य करण्यासाठी दक्षिणेत उतरलेला अवाढव्य औरंगजेब – या त्या चार आघाड्या. पाचवी आघाडी होती, स्वार्थांध स्वजनांची, अगदी घरचीच! विखारी विश्वास घातक्यांची! रणांगणाचा वाघ सतत नऊ वर्षे पाठीशी घेत मुलूखभर दौडणारा हा झुंजार राजा जन्माला येताना कविमनाचे संचित बरोबर घेऊन यावा आणि ‘बुधभूषणम्’ काव्याची रचना करून तो कविराज म्हणून मान्यता पावावा; हे पाहिले की, प्रतिभा देवदत्त असली; तरी एक अजब आणि विस्मयकारी देणगी आहे, असे म्हणावे लागते. तसाच अटीतटीचा प्रसंग आला तर मराठी कविमन एकदा का निर्धाराने राजवस्त्र ल्याले की, मृत्यूलाही कसे धडक सामोरे जाऊ शकते; हे या छाव्याने तुळापुरी सिद्ध केले. ही शोकांतिका तर खरीच; पण उत्कट आणि भव्य समर्पणाचा वेध घेणारी!