Celem opracowania było przygotowanie założeń, jakie powinien spełniać nowoczesny i zintegrowany system ratowniczy w Polsce.
Podstawą do opracowań ww. założeń stała się charakterystyka najważniejszych służb i systemów ratowniczych w naszym kraju, podejmowanych przez nie działań oraz obszaru wzajemnej współpracy i współdziałania.
Autorka wskazuje również problemy, z jakimi borykają się te służby nie tylko w związku z brakami finansowymi, ale również legislacyjnymi. Czego najlepszym przykładem jest pogotowie ratunkowe, które uważa się nadal za przychodnię na kółkach, a lekarze podstawowej opieki zdrowotnej, głównie pediatrzy czy interniści, traumatologii uczą się w ramach stażów na chirurgii i ortopedii, gdzie i tak jest ona traktowana, jak piąte koło u wozu. Brak jest również aktów prawnych dotyczących ataków terrorystycznych z użyciem materiałów wybuchowych oraz innych zdarzeń noszących cechy zamachu terrorystycznego.
Polska ze względu na swoje położenie geograficzne nie doświadcza takich zjawisk, jak tornada, trzęsienia ziemi, a ze względu na swój status finansowy i polityczny nie musi obawiać się terroryzmu, ale czy to znaczy, że nie powinniśmy posiadać jednolitego ratownictwa?
Problem badawczy jaki przyjęto w pracy brzmi następująco: „Czy siły i środki służb ratowniczych w Polsce są wystarczająco przygotowane do niesienia skutecznej pomocy poszkodowanym, nie tylko podczas katastrof, pożarów, klęsk żywiołowych, ale również podczas ataków terrorystycznych i w czasie ewentualnych działań zbrojnych oraz w jakich kierunkach powinny zmierzać działania doskonalące?
W celu odpowiedzi na główny problem badawczy autorka sformułowała następujące pytania szczegółowe:
- Jakie są doświadczenia ratownicze w Polsce.
- Jaki jest obecny stan organizacyjny działań ratowniczych w naszym kraju?
- Jakie są niedoskonałości i potrzeby w zakresie doskonalenia ratownictwa w Polsce.
- W jakim kierunku zmierzają działania integracyjne w dziedzinie ratownictwa.
- Jaka powinna być zasadnicza idea (koncepcja) ratownictwa w Polsce.