Wie ben ik, om een boek te durven schrijven dat zoveel ophef kan veroorzaken in de geloofswereld van zovelen, Christenen zowel als Joden? Ik respecteer geloof, de mens moet geloven in iets, zelfs als dat betekent dat hij gelooft dat er niets is.

Dit is het verhaal van een volk dat hun leven gewijd heeft aan de bescherming en bewaring van kennis. Dat is iets wat ook mij nauw aan het hart ligt. De vernietiging van kennis vind ik een verschrikkelijk iets. Deze mensen lijken me wel de spreekwoordelijke toorts te hebben doorgegeven, doorheen de eons van tijd en ruimte.Deze informatie is me niet overhandigd om dan stof te liggen vergaren in de kast. Het was bedoeld om herontdekt te worden door anderen, die hongerig zijn naar kennis. Het is bijna alsof de Essenen in mijn oor fluisteren. “Schrijf”, zeggen ze tegen me, “De kennis was al te lang verborgen. Schrijf, laat de kennis niet opnieuw verloren gaan”.Dus vind ik dat ik moet doorgeven wat ik heb ontdekt. Als dit bepaalde mensen tegen de borst stuit, dan hoop ik dat ze beseffen dat dit nooit mijn doel was.

Ik kan niet bij hoog en laag zweren dat wat ik naar voren breng in dit boek de absolute waarheid is, feiten verheven boven enige verdenking. Ik weet het niet, en ik betwijfel sterk of nog een levend iemand op deze wereld de antwoorden heeft. Ik wil je vragen om je misschien wat los te wrikken uit de gietvorm waarin je al gevangen zit sinds je kindertijd. Open de ramen van je geest en laat nieuwsgierigheid en een queeste naar kennis binnen als een lentebriesje, om zo de spinnenwebben der zelfvoldaanheid weg te vegen. Durf het ondenkbare te denken. Durf andere overwegingen te maken als het aankomt op het leven en de dood. Je ziel, je overstijgende Zelf, zal er des te rijker door zijn.